Sjoerd Mossou vraagt zich in een column in het Algemeen Dagblad af hoe het staat met de opmars van Abdelhak Nouri bij Ajax. De journalist hekelt de mensen die het talent al vroeg vergeleken met Johan Cruijff.

‘Over een week of twee wordt Nouri 20 jaar. Tot nu toe heeft hij 43 minuten in de eredivisie gespeeld, bijna één hele speelhelft, in de pakweg twee seizoenen dat hij als een volwassen voetballer mag worden beschouwd. Ter vergelijking: de 'oude' Cruijff had op zijn twintigste verjaardag al pakweg zestig keer in het eerste elftal van Ajax gespeeld en een paar weken daarna zou hij zijn tweede landstitel gaan vieren. Het is dat de 'oude' Cruijff op zijn negentiende een rode kaart kreeg tegen Tsjechoslowakije, anders was hij allang een vaste waarde geweest in Oranje’, schrijft Mossou.

De columnist vraagt zich af waarom Nouri zo wordt uitgelicht in tv-programma’s, waarom er al documentaires over hem werden gemaakt en waarom supporters hem toezingen. Hij noemt hem ‘de meest bezongen, beroemdste en meest gehypete tweede-elftalspeler is uit de geschiedenis van het Nederlandse voetbal’. ‘Let wel, het is veel te vroeg om hem af te schrijven, want Nouri kan fantastisch voetballen, een blinde kan dat zien, en door zijn kleine fysiek zou het zomaar kunnen dat hij wat meer tijd nodig heeft dan alle nieuwe en oude Cruijffs die hem voor gingen. Maar toch. Mocht Abdelhak Nouri onverhoopt toch niet de nieuwe Cruijff zijn, maar gewoon een leuk spelertje uit Amsterdam-Geuzenveld, laat dat dan een wijze les zijn voor ons allemaal. Voor ons, u en ik, liefhebbers met een hang naar superlatieven, glorie en heldenverering. Wees wat zuiniger op de Nouri's van deze wereld. Bescherm ze met schaduw en gepast stilzwijgen.’