Op 3 april 2011 maakte Nicolai Boilesen zijn debuut voor Ajax. Hij verving de allesbehalve onomstreden linksback Daley Blind in de rust van het duel met Heracles Almelo (3-0 winst). Boilesen maakte direct indruk als frisse, zeer offensieve back, maar is exact vier jaar na dato zelf evenmin een zekerheidje. Hij moet zich zien te herpakken, anders dreigt een roemloze aftocht.

In het debuutseizoen van Frank de Boer, die vlak voor de winterstop het roer over had genomen van de ontslagen Martin Jol, kregen jeugdspelers direct de ruimte in Ajax 1. Zo maakte Lorenzo Ebecilio tijdens het eerste Eredivisie-duel onder de nieuwe hoofdtrainer tegen Vitesse direct zijn debuut in de basis. Velen zouden de aanvaller volgen, Boilesen was er begin april eentje van.

Hij was een blijvertje, dat was een ding dat zeker leek. Na zijn overtuigende debuut tegen Heracles in speelronde 29 startte hij een wedstrijd later direct in de basis tegen FC Groningen. Ajax denderde voort in de richting van koploper en titelverdediger FC Twente en zomaar was er in de belangrijke slotfase een rol weggelegd voor de jonge Deen, die zijn basisplaats niet meer afstond. Ieder competitieduel met Boilesen werd gewonnen, met als absolute apotheose de laatste wedstrijd in de Amsterdam Arena tegen FC Twente. Een overwinning was nodig voor de dertigste landstitel, voor de felbegeerde derde ster. Op de verjaardag van de nieuwe coach, na een seizoen vol bestuurlijke onrust, na een onmogelijke achterstand in de competitie, tegen de regerend landskampioen, tegen de koploper, tegen de kersverse bekerwinnaar, in een broedertwist tussen Siem en Luuk de Jong en, vooral, na zeven jaren van droogte. Ajax schreef geschiedenis en Boilesen was erbij. Als basisspeler, als jongste speler op het veld.

Held van de toekomst
Veelbelovende jaren bij Ajax lagen in het vooruitzicht. Boilesen was een van de sterspelers van de A1, zo zeiden zijn maatjes in de Ajax TV-serie Helden van de Toekomst. 'Nicolai staat nu gewoon wekelijks in de basis. Dat is mooi. Hij heeft meteen de stap van A1 naar het eerste gemaakt, en staat er ook meteen. Dat doet hij goed', sprak de later naar Juventus vertrokken Ouasim Bouy zich lovend uit over zijn voormalige teamgenoot.

Een basisplaats lonkte vanzelfsprekend in het nieuwe seizoen 2011/12, maar Boilesen zou letterlijk een held van de toekomst blijken. Dat seizoen kwam hij tot vier competitieduels voor Ajax 1, na medio september zou hij door een blessure aan zijn rechterhamstring niet meer in actie komen. In de Europa League maakte hij begin 2012 zijn rentree tegen Manchester United, maar nieuwe terugslagen wierpen hem telkens terug in zijn herstel. 2012/13 zou opnieuw een seizoen worden om snel te vergeten voor de linkspoot, die slechts een handjevol wedstrijden zou spelen voor Jong Ajax.

Vorig seizoen, in 2013/14, leek Boilesen eindelijk weer de oude. Tijdens de memorabele overwinning op FC Barcelona in de Champions League (2-1) zag het Amsterdamse publiek eindelijk weer die offensieve intenties én kwaliteiten van de al in 2011 voor het Deense elftal gedebuteerde speler. Boilesen wervelde tussen Fábregas, Xavi, Puyol en Piqué door en flitste als in zijn debuutjaar, maar moest zich onverhoopt weer laten vervangen. Een hamstringblessure aan zijn linkerbeen was ditmaal spelbederver. Ondanks zijn ongekende blessureleed kwam Boilesen vorig seizoen tot twintig wedstrijden, een doelpunt en twee assists.

Schlemiel van het heden
Dat blessures een rode draad vormen in de carrière van Boilesen, is een understatement en lijkt door velen soms nog te worden vergeten of onderschat. Pas dit seizoen blijven zware blessures hem voor het eerst bespaard. Een kniekwetsuur kostte hem 'slechts' vijf wedstrijden en zijn recente enkelblessure is al verholpen. Boilesen voelt zich weer voetballer. Sterker, hij is tegenwoordig vice-aanvoerder. Doordat eerste captain Niklas Moisander na dit seizoen vertrekt naar Sampdoria en De Boer hem nog zelden opstelt, zit de aanvoerdersband vrijwel iedere week om de arm van Boilesen.

Die grotere verantwoordelijkheid gaat helaas gepaard met zijn grootste vormcrisis sinds zijn komst naar Ajax en supporters twijfelen steeds vaker en heviger over zijn kwaliteiten. Waar zijn die gebleven? Komen die ooit nog terug? Zelfs De Boer sprak zich recent openlijk zeer kritisch uit over zijn kapitein, die in zijn ogen 'door de ondergrens zakte'. Daley Blind, nota bene de man die ooit uit de basis werd verdrongen door Boilesen, maakte een minstens net zo moelijke tijd door bij Ajax. Supporters waren hem liever kwijt dan rijk en een vertrek leek naderbij. De Amsterdammer knokte zich echter razendknap terug, veroverde een plek op het middenveld van Ajax en vertrok als gewaardeerde Ajacied én international naar Manchester United.

Voor Boilesen is dat scenario nog ver weg. Vier jaar is hij nu dus speler van Ajax 1. De eredivisie-teller staat op 49 wedstrijden en 3.613 minuten. Dat zijn veertig volle wedstrijden, net een seizoen dus. Daar zijn zoals geïllustreerd genoeg redenen voor, maar feit is dat Boilesen na een wervelend begin alles nog te bewijzen heeft bij Ajax.

Een besluit over zijn in 2016 eindigende contract nam Boilesen nog niet. Spelers met zo'n aflopende verbintenis raken bij Ajax doorgaans op het tweede plan, tenzij ze van absolute meerwaarde zijn. Omdat interesse van grote clubs niet aan de orde zal zijn, heeft Boilesen op korte termijn twee opties: verlengen of een verdomd goede indruk achterlaten aan het begin van komend seizoen. Anders dreigt, hoe lullig ook voor de door lichaamspech geteisterde jongen, een zo vaak geziene en roemloze aftocht als talent dat zijn belofte niet heeft weten in te lossen.

Door Koen Weijland | Twitter: @KoenWeijland