Frank de Boer moet zich iedere week in vreemdere bochten wringen om zijn keuzes in de punt van de aanval uit te leggen. Zondag leek hij eindelijk de voorkeur te gaan geven aan Arek Milik, maar van het passeren van Kolbeinn Sigthórsson was wederom geen sprake. Nee, Milik is namelijk meer dan Sigthórsson 'een kuntgras-spits'.

De Boer heeft wat betreft Ajax en kunstgras wel een beetje een verleden. Spelers bij wie de spiertjes soms wat stijf aanvoelen, meestal de wat ouderen, mochten op de bank zitten als het plastic met de zwarte korrels werd aangedaan. Christian Poulsen was zo'n type, maar ook mensen als Theo Janssen en Derk Boerrigter werden meestal aan de kant gehouden. Sigthórsson heeft ook een verleden met blessures, Ajax was eigenlijk al drie seizoenen lang heel voorzichtig met de beoogde nummer 9. Maar De Boer vertelt al weken aan iedereen die het wil weten dat de IJslander fitter is dan ooit. Hij zit kennelijk goed in zijn vel, dat Ajax geen spits kon vinden en daarom het contract met Sigthórsson verlengde, daar wil men bij Ajax niet aan.

En dus krijgt Sigthórsson al een tijdje de voorkeur boven anderen. In het begin was dat niet zo vreemd, Richairo Zivkovic had bij zijn contractbesprekingen al gehoord dat hij als 18-jarig broekie eerst maar eens moest wennen in Jong Ajax. Milik moest de concurrent worden van Sigthórsson, maar zou het Ajax-spelletje toch ook niet meteen onder de knie hebben? De Pool speelde echter wel de volledige voorbereiding, Sigthórsson werd verbannen naar de linkerkant. Ook de supercup was voor Milik, tot er plots contractverlenging was voor zijn concurrent.

Een topfitte Sigthórsson startte voor het eerst tegen AZ, zijn oude club waartegen hij drie keer alleen richting doel kon, maar niet tot scoren kwam. Kan gebeuren, gewoon doorgaan, totdat hij in de weken daarna ook het scoren leek te zijn verleerd. Milik mocht als opwarmertje richting Paris Saint Germain één keer starten en scoorde meteen twee keer, Sigthórsson stond er tegen PSG en Feyenoord weer, maar scoorde niet. In Breda tegen NAC (driemaal) en op bezoek bij FC Twente was er een glimp van de IJslandse goalgetter die in zijn eerste twee seizoenen in Amsterdam alles binnenschoot en -kopte. Maar waar hij toen veel geblesseerd was, is hij nu topfit, fitter dan ooit welteverstaan. Het blijft dan ook een vreemde gewaarwording dat een spits vol pijntjes uit alle hoeken en standen scoort en een topfitte spits al moeite lijkt te hebben met een balletje bij zich houden.

Extra pijnlijk wordt het als al heel snel blijkt dat er met Milik veel meer potentie op de bank zit dan voor dit seizoen misschien gedacht. Een fluwelen linkervoet, scorend vermogen en bovenal in het meevoetballen een verademing. De fans gingen van morren naar roepen en van roepen naar schreeuwen, totdat Milik vorige week mocht invallen tegen FC Barcelona en de onzichtbare Sigthórsson moest aanhoren hoe er een oorverdovend hard applaus was voor zijn Poolse collega. Het publiek lijkt de keuze wel te hebben gemaakt, De Boer dus nog niet.

Want de coach had dit seizoen al verschillende theorieën in petto om de keuze voor Sigthórsson te verklaren. Eerst zag hij de Sigthórsson 'die hij al een tijdje wilde zien', toen goals uitbleven was het de werklust en de topfitte status die zorgden voor een basisplaats. Dat Milik tegen clubs als Heracles Almelo en Go Ahead Eagles mocht spelen, kwam 'omdat Sigthórsson rust kreeg'. Maar afgelopen weken kwam de vraag tijdens persconferenties en na wedstrijden steeds vaker: 'Kun je nog om Milik heen?' De Boer bleef volhouden dat hij in Sigthórsson de beste optie zag in de punt van de aanval. Maar Milik kwam er ook aan, gaf De Boer wel toe.

Zondagmiddag in Leeuwarden was er echter opnieuw geen sprake van passeren of opbouwende kritiek richting Sigthórsson, De Boer begon over iets anders om de basisplaats van Milik uit te leggen. 'Ik vind kunstgras meer voor Milik dan voor Kolbeinn.' Fysiek dingetje misschien, na afloop legde de coach alleen uit dat er bij kunstgras meer dan ooit gevraagd wordt om voetballers. 'Ik vond het nooit erg als speler. Als het veld glad is, is kunstgras in ons voordeel. Een fantastisch veld dat niet opspringt, dan komt techniek en kwaliteit vaak bovendrijven.'

Kennelijk heeft Milik op een perfect veld meer kwaliteit en techniek? Voor de Pool lekker dat een derde van de eredivisie op kunstgras speelt, maar hoe ver gaat De Boer nog? Een kunstgras-spits? In de Amsterdam ArenA liet Milik het toch ook al een paar keer zien? Sigthórsson moet verkocht worden en zonder speeltijd wordt dat wel een probleem. Hem op de bank zetten is bovendien een beslissende zet, daarna kun je niet meer terug. Maar dat drie van de vier Ajax-goals tegen Cambuur ontstonden vanuit een genialiteit van Milik, daar kan toch geen spits tegenop? Hoe fit Sigthórsson ook is, met PSV op een kloof van vier punten moet de beste spelen, drie keer per week. Als je topfit bent heb je geen rust nodig, als je topfit bent speel je óók op kunstgras, helemaal als je daar afgelopen seizoen ook gewoon speelde.

Toch koos De Boer voor Milik, waarmee alle columnisten van de laatste weken worden bevestigd in hun gedachte. Milik is de Ajax-spits die, zo blijkt, op de achtergrond al een contract heeft tot de zomer van 2018. Breng dat vertrouwen op papier in de praktijk en hoe logisch het vanuit Ajax ook is om Sigthórsson niet af te serveren, verschuil je niet langer achter excuses. In de eerste plaats prikken de meesten daar inmiddels wel doorheen, in de tweede plaats moet de inspiratie straks een keer op zijn? Of moeten we straks echt aanhoren dat Sigthórsson speelt 'omdat de sterren goed staan', 'omdat Milik verloor met een potje Candy Crush' of 'omdat Sigthórsson het snelst zijn veters strikt'? Dan maar een paar tonnetjes minder in de winter, of misschien zelfs in de zomer. Sigthórsson is een prima spits, maar Milik is beter, als kunstgras-spits én vooral en bovenal als Ajax-spits.

Door Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: B.vanderploeg@ajaxshowtime.com)