Journalist Willem Vissers kijkt met een teleurstellend gevoel terug op het seizoen van Ajax. De schrijver van De Volkskrant had een kampioenschap van Ajax een mooi eerbetoon gevonden aan Abdelhak Nouri, maar het zou nog mooier zijn geweest als Ajax een seizoen in de geest van Nouri had beleefd.

'Vrolijk, opgewekt, voorbeeldig, met leuk, mooi voetbal, met vrede in de kantoortuin. Maar nee. Konden ze niet opbrengen met zijn allen. Het was vooral een kwestie van gesis in de slangenkuil', begint Vissers, die daarna refereert naar de uitlatingen van Hakim Ziyech in het Algemeen Dagblad van afgelopen weekend. 'Jammer, dat snelle verongelijkte van Ziyech. Lach een keer, tussen al die geweldige passes door. Zoek een greintje Nouri in jezelf.'

Het is niet het enige waar Vissers van baalt. De journalist vindt het jammer dat een deel van het publiek Ziyech geregeld uitfloot. 'Het publiek van Ajax, dat vroeger de wekker zette voor een voetballer als Ziyech, is nu een applausmachine als het lekker loopt. Gaat het even mis, dan klotst het cynisme over de plinten. Duizenden aanhangers blijven doodleuk thuis als het mooi weer is, of als de titel uit zicht is. Gelegenheidssupporters.'

Ook baalt Vissers van het ontslag van Marcel Keizer, de onervaren trainer in dat moeilijke seizoen van Nouri. 'Dat was pas ware loutering geweest, Marc Overmars en Edwin van der Sar; gewoon voetballen, zo mooi mogelijk, als eerbetoon aan Nouri. Het seizoen laten stromen zoals de onverbiddelijke stroom van de rivier zijn weg zoekt door het dal. Eendrachtig, begaafd. Toen het daarmee de goede kant opging, stuurden ze Keizer weg na een intern koningsdrama.'

Tot slot vindt de journalist het ook jammer dat opvolger Erik ten Hag al bijna vastliep, dat de leiding ruziede met elkaar alsof er helemaal niets is gebeurd en dat de naam van Johan Cruijff sinds kort op de Arena prijkt, terwijl diens voetbalvisie telkens een beetje meer uit de Arena verdwijnt. 'Het seizoen van Ajax was op alle fronten onvoldoende. Fysiek, tactisch, technisch. Maar vooral mentaal: zwaar onvoldoende zelfs.'