Menno Pot, columnist voor Het Parool, heeft in zijn column Max Wöber 'in het zonnetje gezet'. Pot vindt het geduld van Wöber prijzenswaardig en vindt dat de Oostenrijker goed zijn mannetje stond.

Ten Hag koos tegen PSV voor 'twee middenvelders' in het hart van de defensie en liet Wöber op de bank plaatsnemen. 'Ik zou de volgende ochtend waarschijnlijk hebben gezegd: "Krijg jij de pip maar. Ga maar een andere centrumverdediger voor joker zetten" - en daarna zou ik alle zooi uit mijn kleedkamerlocker in een kartonnen doos hebben gestort en met rokende banden het Arenadek zijn afgejakkerd, ondertussen bellend met mijn zaakwaarnemer. "Klaar hier. Fiks maar iets."', schrijft Pot met enige zelfspot.

De Oostenrijker bleef echter rustig. 'Wöber daarentegen bleef zijn zachtmoedige, geduldige, Oostenrijkse zelf, speelde als basiskracht een wereldpartij tegen Bayern München en een opnieuw sterke pot tegen AZ. Wöber heeft als Ajacied al best veel pech gehad. Hij begon sterk, raakte geblesseerd, werd daarna als linksachter opgesteld (hij is geen linksachter) en maakte wat fouten. Dan heb je bij Ajax vrij snel een sticker op je voorhoofd met de tekst 'niet goed genoeg', hoe schreeuwend onterecht ook.'

'Waarom speelde Wöber tegen Bayern en AZ, maar leek Ten Hag tegen PSV iedere willekeurige aardbewoner met twee benen een geschiktere optie te vinden? Is er na PSV een directeur Ten Hags kantoor binnengestapt? "Even over Wöber, hè. Dat is een vrij forse aankoop van 7,5 miljoen. Die ga jij niet afdanken." Hoe gaat zoiets eigenlijk?' Uiteindelijk heeft Pot een mooie conclusie. 'Max, ondertussen, bleef gewoon kalm. Laat Max ons aller zenmeester zijn: de geduldgoeroe van onze mooie, ongeduldige stad.'