Donderdag 12 mei, een vrij mooie lentedag in Nederland. Alles gaat z’n gangetje totdat de NOS met de definitieve melding komt: Ajax en De Boer gaan uit elkaar. Ondanks dat we allemaal al wel rekening hielden met het vertrek van de oefenmeester, komt zijn daadwerkelijke vertrek toch nog als een schok bij mij.

Waar De Boer zich in de ogen van de publieke opinie vooral kenmerkte met uitspraken over het domineren, langzaam voetbal en een te verdedigende instelling, zie ik wat anders. Ik zie een man die op zijn manier Ajax weer een gezicht probeerde te geven. Onder leiding van de hoofdcoach distantieerde de selectie zich van het bestuurlijke gerommel. We mochten eindelijk een derde ster op ons shirt naaien, en vervolgens kregen we nog drie schalen voorgeschoteld. Ook werd FC Barcelona verslagen.

Onder leiding van een falend bestuur had Frank veel meer aan zijn hoofd dan alleen het als trainer goed functioneren. De bühne werd rustig gehouden met kampioenschappen, maar intern bleef het rommelen. Zie het eerste jaar dat De Boer geen titel wist te pakken: interne conflicten lagen weer open en bloot op tafel. Ondanks de onrust bleef de coach stoïcijns doorwerken, met de blik op een afscheidstitel.

De uitkomst weten we allemaal, 'we' grepen ernaast . Maar laten we reëel zijn, was dit niet een beetje terecht? Met een veredeld jeugdelftal, aangevuld met wat aankopen gescout met het bord op schoot, trok De Boer ten strijde. Bij de aanvang van het seizoen gaven alle analisten al aan dat de Amsterdammers geen schijn van kans hadden tegen het PSV dat gericht geïnvesteerd had in de selectie. Het ontbreken van die gerichte kwaliteitsinjecties bij Ajax is in mijn optiek nog altijd de hoofdreden van het slechte spel wat vertoond werd onder het regime van De Boer.

Ook met een nieuwe trainer gaat het, met deze selectie, niet mogelijk worden om mooi te spelen én goede resultaten te boeken. Peter Bosz wordt bijvoorbeeld genoemd als mogelijke opvolger van De Boer. Wat we van hem hebben kunnen verwachten is dat hij inderdaad aanvallend voetbal nastreeft. Wat iedereen ook kan beamen is dat hij met dit spel niet echt noemenswaardige resultaten heeft geboekt. Sterker nog, in mijn optiek was de selectie van Vitesse in het jaar 2012/13 net zo goed, al dan niet beter, dan die van Ajax. Echter pakte Frank gewoon de titel.

Concluderen wil ik dus dat De Boer een tweetal keuzes had met de selecties die hij tot zijn beschikking had. Kampioen worden of mooi aanvallend voetbal nastreven. Dat de oefenmeester hier voor de kampioenschappen heeft gekozen kan niemand hem denk ik kwalijk nemen.

Met gemixte gevoelens neem ik afscheid van Frank als hoofdcoach van Ajax. Zo herinner ik de prachtige momenten afgewisseld met dieptepunten. Maar hey, zo is het leven toch? Wat bij mij de boventoon voert is het gevoel dat Frank met matige selecties geweldige prestaties heeft geleverd. En gek ging 'ie niet doen, De Boer bleef zichzelf in het wespennest dat Ajax heet. Wat rest voor mij is: Bedankt, Frank!

Niels Engelman | @nielsengelman | niels.engelman@gmail.com