26 januari, een dinsdagavond met een midweekse Eredivisiespeelronde. 20.45 uur, Ajax – Heracles Almelo. Een op papier topaffiche met de nummers 1 en 4 van de ranglijst die tegen elkaar spelen. Het werd echter 0-0. Bloedeloos, zonder inspiratie en eigenlijk heel erg typisch. Symbolisch voor het huidige Ajax.

Het is dit seizoen heel wisselvallig. Geweldige momenten in een wedstrijd worden afgewisseld met pover spel en kleine resultaten. Met name na de hervatting van de competitie. Het doelsaldo verbloemt veel. Weinig goals tegen en tot voor kort de meeste gemaakt.

Ik zie, als er geen positieve ontwikkeling in het spel ontstaat, de titelkansen voor de Amsterdammers echter snel slinken. En dat is om één simpele reden: Er is geen spelverdeler. Er is geen Theo Janssen, geen Vurnon Anita, geen Daley Blind, of andere speler die recent op de fameuze positie 'zes' stonden.

Vorig jaar was een jaar met slecht voetbal, slechte resultaten en dus geen titel. Ook toen zocht Frank de Boer continu, mede wegens blessures, naar de ideale formatie op het middenveld. Hij begon met Nick Viergever als verdedigende middenvelder, Jairo Riedewald, Thulani Serero en Davy Klaassen speelden er ook. Het was een continue puzzel. Een indirecte puzzel naar succes.

Want De Boer moest de jaren dat hij het landskampioenschap pakte, altijd sleutelen op uitgerekend die positie. Eerst was daar Anita (nu Newcastle United), toen Janssen, vervolgens Christian Poulsen en als laatste Blind. Na het vertrek van laatstgenoemde naar Manchester, aan het begin van vorig seizoen, werden er veel spelers uitgeprobeerd. Dan stond de één op zes en de ander op rechtshalf, daarna andersom. Het was opeens een puzzel van meerdere stukjes, terwijl de coach van Ajax altijd maar voor één positie een speler zocht en de andere tien namen veelal intact liet.

Hoewel De Boer dit seizoen veelal met dezelfde middenlinie speelt, komt er nu een ander probleem aan het licht; Nemanja Gudelj. De Serviër wordt steevast opgesteld door De Boer, maar is verre van een geschikte defensieve middenvelder. Ik schreef al eerder over zijn bijna 'onwil' om de bal op te eisen en het spel te verdelen, met als resultaat een heel pover Ajax.

Natuurlijk zijn er meer facetten van het spel die niet kloppen, opbouwen via backs en andere zaken, maar de meest cruciale positie is momenteel niet goed bezet. De sleutel, die in de jaren van vier titels gevonden werd door De Boer, is nu –zonder dat Frank het zelf lijkt te weten- nog niet gevonden. Met als waarschijnlijk resultaat, als het zo doorgaat, geen landstitel.

Het is hopen, hopen dat de eindverantwoordelijke het vroeg of laat zelf inziet, anders is een 34e landstitel waarschijnlijk ondenkbaar. Mag Ajax zo degelijk zijn in met name de defensieve zin van het woord, spektakel en resultaten met dikke scores krijg je niet, tegenstanders worden niet stuk gespeeld en de Amsterdam ArenA raakt niet voller.

Om positief af te sluiten, is de toekomst wel positief. Ajax heeft immers fantastische middenvelders die als spelverdeler kunnen fungeren, zowel in het eerste, als in de jeugd. Op de korte termijn zouden bijvoorbeeld Riechedly Bazoer en Donny van de Beek het team naar hun hand kunnen zetten op de positie van defensieve middenveler, op de langere termijn zijn er Aschraf El Mahdioui, Carel Eiting en misschien wel Frenkie de Jong, die door Jurgen Streppel als zes werd gezien. Aan de spelers ligt het niet, aan de keuzes wel.

Door Sjors van Veen, Twitter: @SjorsvanVeen