06.05 uur. Wakker. Matchday! Sinds enkele weken loopt er bij ons een hond in huis, die ons standaard 's ochtends vroeg wakker maakt voor wat eten. Nu niet, 'papa' is eerder. Het is matchday, MATCHDAY!

Al een week loop ik te stuiteren door het land, collega's, vrienden en mijn arme vriendin kunnen erover meepraten. Ik trommel, neurie, zing en trappel en verkondig ongeveer ieder uur hoe zenuwachtig ik ben. Slapen ging nog wel, tot de laatste nacht. Ik heb de klok van 02.00 uur gezien en was dus om 06.00 uur alweer wakker.

Vorige week donderdag veranderde ik van een doodnormale journalist van Ajax Showtime in een emotioneel wrak. Het was internationale persdag op De Toekomst en ineens besefte ik het me: We staan in de fucking finale! Alle veel te vette producties van Ajax TV zorgden plots voor een brok in de keel, ieder programma dat sprak over de finale zorgde voor een versnelde hartslag, de hond heeft in één week nog nooit zo vaak het commando 'Ajax' gehoord.

Werken bij Ajax Showtime is de bom, maar was afgelopen week een hel. Alle berichten die langskwamen, content die we maakten en video's die we plaatsten gingen over de finale. En alles wat gerelateerd is aan de finale brengt mij dichter bij een pacemaker. Mijn hartslag was hoog toen ik een week geleden in Limburg de Keutenberg op fietste, maar bij een persconferentie van Peter Bosz was 'ie plots hoger. Ik wil alles lezen en horen, moet dat ook voor mijn werk, maar tegelijk wil ik slapen tot het woensdagavond 20.45 uur is.

Ik baal als een stekker dat ik er niet bij ben in Stockholm, maar aan de andere kant is het misschien beter dat ik ook vanavond werk. Een vriend komt langs, er is een krat bier en er zijn pizza's en met het twitteren en bijhouden van de website hou ik mijn lichaam misschien net op standje 'Kan nog net'. Als we scoren ren ik door de kamer en kan ik het daarna lekker kwijt op Twitter. Dienstmededeling: Hou dus rekening met een paar seconden 'juich-vertraging'.

Twitter staat overigens al dagen vol, iedereen maakt waarschijnlijk precies hetzelfde door. Het was nog nooit zo druk op mijn tijdlijn om 6 uur 's morgens in ieder geval. Ik wens al mijn mede-Ajacieden vanavond dan ook alle succes van de wereld. Maak ze gek daar in Stockholm en geniet op het Museumplein. Maak er een onvergetelijke avond van in het café of thuis met vrienden op de bank. Ajax schreef historie door de finale te halen, wij mogen er getuige van zijn. Besef dat!

Om die reden een speciaal 'succes' voor alle supporters die net als ik rond 1990 of later geboren zijn. Zij die 1995 niet of niet bewust meemaakten en net als ik geen idee hebben wat ze met hun gevoel moeten. Zo zenuwachtig, zo gespannen, maar ook zo trots. Wij kennen 15 mei 2011, toen er na een achtbaan van emoties een derde ster op het shirt verscheen. Maar dit is groter, deze generatie is voor het eerst getuige van hoe groot Ajax kan zijn. 15 mei voor gevorderden, laten we ervan genieten en het verschrikkelijke, maar o zo fijne gevoel van de week ervoor nooit meer vergeten.

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: B.vanderploeg@ajaxshowtime.com)