Op 11 november kwamen de aandeelhouders van Ajax weer bijeen in de Amsterdam ArenA. Er stond geen vuurwerk op het programma. 'We wisten ook niet zo goed wat we moesten bespreken', zou Hans Bakker, die zich altijd zorgvuldig voorbereidt met een groepje aandeelhouders, na afloop dan ook zeggen bij de borrel. Enkele uren eerder stonden mijn collega en ik bij de aanmeldtafel.

Waar we vorig jaar nog op een grote rij stuitten, konden we nu meteen onze naam spellen. Tekenend voor wat er zou volgen. Ditmaal geen scheldkanonnade tussen Steven ten Have en Johan Cruijff, geen slepend conflict tussen Wim Jonk en Ajax, maar 'gewoon' het afscheid van Dolf Collee, de verlenging van Marc Overmars en Jeroen Slop, het doorgaan van commissaris Ernst Ligthart en de benoeming van Edwin van der Sar als algemeen directeur.

Normaliter kregen we bij registratie de jaarrekening in een mooi boekje. Ditmaal niet, we kregen een USB-stick. Eenmaal op onze plaats in de zaal wilde ik graag de cijfers doorbladeren, maar wat moet je dan met een USB-stick? Een aandeelhouder naast mij had wél een gebonden boekje met de jaarcijfers. 'Die kreeg ik bij de registratie', vertelde hij, waarop ik besloot om terug te gaan naar de registratietafel. Daar werd verteld dat de boekjes op waren. Helaas, geen cijfers en uitleg.

Gedurende de aandeelhoudersvergadering begon het mij te storen, omdat er toch vaak naar werd verwezen. Zo begon een aandeelhouder, zoals wel vaker de laatste jaren, over een fout op bladzijde x, bij woord y in hoofdstuk z. De mensen in de zaal begonnen te lachen, ik niet. De genoemde aandeelhouder beseft niet dat het grappig is dat hij iedere keer klaagt over fouten, die ik dit keer bovendien niet kon checken. Waarom niet meer boekjes? Willen ze minder kritische vragen? Is het een strategische zet? Of was het papier gewoon op? Of de inkt? Of heeft het te maken met het negatieve operationele resultaat? Het kwartje viel toen er later in de vergadering door een ouder lid werd gevraagd naar het ontbreken van programmaboekjes voor aanvang van thuiswedstrijden in de ArenA. 'We hebben een goede app en willen met de tijd mee gaan', was het antwoord van Edwin van der Sar, waarschijnlijk eveneens verwijzend naar de USB-stick in plaats van de jaarcijfers op papier.

De vergadering liep verder stijver dan voorgaande edities, toen de makkelijker pratende Hans Wijers het geheel aan elkaar babbelde. Wijers wist tactischer om te gaan met vragen, greep harder in als het hem niet zinde, en had toch iets meer humor. Zo kon ene Maup, een bekende (oud)gebruiker op AS, maar liefst twee tot drie minuten het woord nemen bij een agendapunt dat niets te maken had met zijn relaas. Van Wijk onderbrak hem wel enkele keren en zei dat hij ter zake moest komen, maar toch ging hij door. Uiteindelijk droop Maup af, zonder dat duidelijk was wat zijn vraag was en wat hij wilde. Bij de rondvraag mocht 'ie nog zijn vraag stellen, maar tot opluchting van de aanwezige aandeelhouders deed hij dat niet.

Niet alleen Maup zorgde voor onnodig verkwanselde tijd. Ook veel andere vragenstellers hielden een veel te lange introductie of stelden ronduit debiele vragen. Ze vroegen zich dingen af die irreëel en raar waren. Zo vroeg een andere aandeelhouder of de heren aan de tafel misschien aan alle Quote-500-leden konden vragen om een procent van hun vermogen in Ajax te stoppen. En dat dat meende hij serieus, geen grap. Of een ander lid, dat aan commissaris Leen Meijaard voorstelde of hij met zijn ingangen bij investeringsmaatschappij Black Rock niet even wat geld bij Ajax kan stallen.

Nee, deze vergadering blonk niet uit in hoog niveau. Op een gegeven moment werden dit soort vragen bovendien ronduit storend. Dat je denkt van pols dit anders even bij een vriend of bij je buurman in de zaal, voordat je die microfoon grijpt. Het is jammer, want er zijn gedurende het jaar niet veel mogelijkheden om vragen te stellen aan de commissarissen of directie en bij de AVA is iedereen present. Aandeelhouder Bakker erkende de gezapigheid. 'Ik had voor het eerst halverwege de vergadering het gevoel: "Ja, laten we maar aan het bier gaan"', zei hij toen hij na de sessie daadwerkelijk aan een gele rakker zat.

Je zou bijna willen selecteren aan de poort en de volgende keer alleen mensen binnen laten die nuttige vragen stellen. Want bedenk wel; die onzinnige voorstellen nemen allemaal tijd af van misschien wel een goede vraag die in de tussentijd gesteld had kunnen worden. Er is beperkt tijd, want na een uur of drie blaast de voorzitter vrijwel altijd af. Ajax heeft echter geen macht om aandeelhouders te weigeren of te belemmeren om de microfoon te pakken. Ook het niet plaatsen van een microfoon in het midden van de zaal, waar een aandeelhouder (terecht) op wees, weerhoud ze niet. Het zal weinig uitmaken, want de meeste aandeelhouders die het woord willen en in de schijnwerpers willen staan, lopen wel even om voor hun 'moment of fame'. Ook het niet aanwezig zijn van voldoende boekjes met jaarcijfers doet niets af aan het stellen van (domme) vragen.

Sjoerd Valkering
sv@ajaxshowtime.com