Nog drie wedstrijdjes en dan is het winterstop, het moment van rust in Nederland en het moment van drukte op de transfermarkt. Waar in het buitenland met miljoenen zal worden gesmeten, hoopt Ajax net als afgelopen zomer op wat transfers. Want hoezeer iedereen ook zijn best doet, de jeugd staat te trappelen.

Dat Richairo Zivkovic graag de stap maakt naar het eerste elftal, daar is wel genoeg over geschreven. De spits is een wandelende tijdbom die dolgraag eens in de Amsterdam ArenA wil exploderen. Hij is er klaar voor, de fans zijn er ook klaar voor, zo bleek woensdagavond tijdens Ajax - APOEL Nicosia uit het oorverdovende applaus voor de jongeling. Dat er ook iets te zeggen valt voor het geduld van Frank de Boer, ook dat is overduidelijk. Zivkovic is lastig, Zivkovic moet zich aanpassen, Zivkovic moet zich eerst maar eens bewijzen.

Enfin, tot zover Zivkovic. Want waar iedereen het heeft over de 18-jarige goalgetter van Jong Ajax, daar raken een hoop andere talenten langzamerhand in de vergetelheid. Mike van der Hoorn, met het eeuwige prijskaartje van vier miljoen om de nek, maakte kortstondig zijn rentree. De stortvloed aan negatieve reacties was bijna zielig. Dan is er nog Lerin Duarte, de middenvelder, de opvolger van Christian Eriksen die nooit de opvolger van Christian Eriksen mocht worden genoemd. De meesten begrijpen inmiddels wel waarom, de periode van Duarte bij Ajax is een beetje zoals die van Van der Hoorn, maar dan erger. Vaste speler van Jong Ajax voor toch ook 2,5 miljoen euro.

Toch is er één speler die eruit springt, een speler die ruim een jaar geleden nog scoorde tegen AC Milan en de hemel werd ingeprezen. Een speler met 38 officiële wedstrijden voor Ajax 1 achter zijn naam terwijl hij er voor het gevoel van de gemiddelde Ajax-fan bijna nooit speelde. Stefano Denswil is een gewezen toptalent die niet weken, niet maanden, maar al jaren wacht op een welverdiende kans.

In 2012 debuteerde hij in de beker tegen ONS Sneek en zoals het een debutant van Ajax betaamt, scoorde hij direct. Hij speelde nog een keer, nog een keer, in totaal vier keer in zijn eerste seizoen als 19-jarig broekie. Toen al kon iedereen zien wat Denswil in huis had, als mensen dat uit de NextGenSeries niet allang wisten. Een stijlvolle, linksbenige verdediger met flair. Iemand die het veld op komt met de borst vooruit en iemand die dankzij zijn Ajax-opleiding durft te voetballen. Soms wat laconiek, soms een onverklaarbare mispeer, maar uiteindelijk één brok potentie.

Een jaar na zijn debuut leek het er al uit te gaan komen. Denswil moest er staan dankzij de transfer van Toby Alderweireld en dat deed hij met verve. In de Champions League bleef hij als één van de weinigen overeind tegen FC Barcelona, hij scoorde dus tegen AC Milan en in de competitie was hij een rustpunt. In het centrum speelde hij meerdere wedstrijden achter elkaar naast Niklas Moisander, totdat Joël Veltman hersteld was van een vroeg in het seizoen opgelopen blessure. Frank de Boer koos voor Veltman naast Moisander, Denswil verhuisde naar de reservebank.

Toen, op dat moment, was dat niet zo vreemd. Veltman ontwikkelde zich snel en Moisander was een seizoen eerder, na Daley Blind, de beste Ajacied geweest. Dat de Fin de nieuwe jaargang begon met wat foutjes, dat zou wel veranderen, dat dacht ikzelf ook. Maar het veranderde niet. Moisander was duidelijk minder dan het jaar daarvoor, Blind en alleen Blind zorgde ervoor dat Ajax vorig seizoen de landstitel won. Er waren teveel 'Moisandertjes', ja het werd een begrip.

Vol goede moed begonnen we dan ook aan dit seizoen. Moisander zou worden verkocht en Denswil zou zijn plaats gaan innemen. Perfect scenario, ook omdat Denswil al eventjes aan het wachten was met het tekenen van een nieuw contract. Geef hem eens ongelijk, de maanden ervoor hadden nou niet bepaald uitgewezen dat Moisander uit het elftal te spelen was. Ook bij mindere optredens werd hij gewoon opgesteld, Denswil zal er soms gek van zijn geworden. Ajax vond en vindt het maar raar dat een jeugdspeler geen contract wil tekenen, in de situatie van Denswil begrijp ik het wel.

Waarom? Omdat Moisander uiteindelijk helemaal niet werd verkocht en hij gewoon zijn plekje links achterin weer innam. Dit keer zelfs met de aanvoerdersband om zijn arm, nog een extra reden voor De Boer om niet snel te kiezen voor een ander. 'De beste speelt', aan die theorie zitten weleens wat haken en ogen. Want na de fout van Moisander in de Johan Cruijff Schaal tegen PEC Zwolle en wat slippertjes tijdens de eerste wedstrijden van het seizoen speelde Denswil zijn wedstrijden 'gewoon' in Jong Ajax. Moisander werd niet beter, het werd eerder minder, zoals mijn collega hier al eens schreef. Iedere wedstrijd is er wel een 'Moisandertje', zelfs in een perfecte tweede helft van Ajax tegen APOEL Nicosia wist de goedlachse Fin het te presteren een bal over de zijlijn te spelen en een bal over drie meter in te leveren.

De aanleiding voor dit stuk is de uitspraak van Moisander na het duel met APOEL. 'Ik hoop op een club in een grote competitie. Maar als er eind januari niets is gekomen, blijf ik gewoon bij Ajax. Dan is het afwachten of ik blijf spelen of dat ik op de bank terechtkom. Maar daar ben ik op voorbereid. Ik ben blij dat alles in goede harmonie gaat met Ajax.' Het is een herhaling van zetten. Zaakwaarnemers praten over 'veel interesse', een transfer moet er toch wel inzitten, maar uiteindelijk begint Moisander de voorbereiding op de tweede seizoenshelft straks gewoon in Amsterdam. Noem het zwartkijken, ik zie het als een realistisch scenario dat Ajax het seizoen afmaakt met Moisander, die in de zomer vervolgens transfervrij vertrekt.

Dat is niet alleen doodzonde voor de portemonnee, het is vooral doodzonde voor Denswil, die van teleurstelling in teleurstelling valt. (Bijna) nooit is er voor hem iets om van te genieten, van bekerpotjes tegen SV Urk wordt hij ook niet blij. Steeds weer is daar Moisander, steeds weer is daar de boodschap dat Moisander 'op dit moment de beste is op zijn positie'. Als Denswil dan al niet beter is, hij is toch in ieder geval niet minder? Bovendien is hij jong, hij is een jeugdproduct en in hem zit wél toekomstmuziek. Als Moisander straks onverhoopt wel vertrekt, Denswil zet uiteindelijk zijn krabbel en hij komt naast Veltman te spelen, dan is dat voor het eerst in een jaar tijd dat hij weer een serie kan maken in Ajax 1. Dat wordt wennen, daar zullen vast en zeker weleens wat foutjes mee gepaard gaan. Had hem lekker begin dit seizoen opgesteld, of Moisander nu beter is of niet. Denswil had het tot dusver zeker niet minder gedaan en hij had al een half jaar bagage gehad voordat Moisander straks wél de deur achter zich dicht trekt.

Begrijp me niet verkeerd, Moisander is heel belangrijk geweest voor Ajax. Hij had de zware taak om Jan Vertonghen op te volgen en dat deed hij zonder enige moeite. Hij was de verdedigende leider in zijn eerste anderhalf jaar, maar om wat voor reden dan ook kwam daarna de klad erin. Denswil verdient de kans en verdiende dat eigenlijk na afgelopen zomer al. Hij is de toekomstige linker centrale verdediger van Ajax, hij had dat steuntje in de rug en dat vertrouwen allang verdiend. In plaats daarvan zit hij al anderhalf jaar in de wachtkamer, te wachten tot zijn plekje vrijkomt, terwijl deze in mijn ogen al vrij was toen Moisander bleef en Ajax niet wilde verlengen. Voeg de daad bij het woord en maak Denswil een 'cultuurbewaker', hij zal het vertrouwen niet beschamen.

Door Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: B.vanderploeg@ajaxshowtime.com)

Lees meer columns van Bram:

- Nieuw: De kunstgras-spits
- Geef die band aan Davy en rap een beetje!
- Andersen komt er wel, omdat Frank het wil
- Blijven schieten, Anwar!
- Laat Zivkovic alsjeblieft Zivkovic blijven