Frank de Boer en Ajax-fans, het blijft een vreemde formule. Ooit uitgekotst toen hij met zijn broer een vertrek naar FC Barcelona forceerde, maar plots als een held onthaald toen hij op 8 december 2010 bij zijn debuut als trainer met 0-2 won van het grote AC Milan. Vier kampioenschappen verder en hoe hard sommigen ook roepen om een standbeeld, de keuzes van Frank worden nog altijd betwist. Dat terwijl we inmiddels toch beter zouden moeten weten.

Het meest recente voorbeeld is het blinde vertrouwen van De Boer in toptalent Lucas Andersen. Alhoewel, toptalent? Er zijn er een hoop die de Deen de afgelopen weken liever hadden geloosd bij MVV of de plaatselijke amateurvereniging in de buurt. Hij kon er niks van, waarom betaalde Ajax ooit tonnen, of zelfs miljoenen, om hem bij Aalborg weg te halen? Ja, hij deed het soms leuk in de beloften tegen Sparta of FC Oss, maar in de ArenA, daar hoorde hij niet. Het is een kleine samenvatting van de social media-diarree van de laatste weken. Dat komt bekend voor.

Sinds zijn aanstelling heeft De Boer te maken gekregen met de kritische blik van het Amsterdamse publiek, dat hoort natuurlijk ook wel een beetje. Het spel ging erop vooruit, maar de nieuwe ingezette koers met eigen talent en géén topkwaliteit, dat was na het tijdperk Martin Jol wel even wennen. Geen dure Spanjaarden, geen gekke Uruguayaan die er 35 maakte en geen Serviër van 16,5 miljoen euro. Nee, plots moest iedereen het doen met beloftes, Lorenzo Ebecilio’s, Ricardo van Rhijntjes en natuurlijk Daley Blind.

Blind, man, wat werd hij de afgelopen weken vaak genoemd. Het hoeft niet opnieuw benoemd te worden dat eigenlijk iedereen het verkeerd had gezien, zo’n drie jaar geleden toen hij werd weggehoond. Iedereen begrijpt wel dat dat schaamrood op de Amsterdamse kaken niet voor niets was toen Blind enkele maanden later tot Ajacied van het Jaar werd uitgeroepen. Blinds verdienste, voor negenennegentig procent, die ene is voor De Boer.

Want iedereen had het opgegeven, toen Blind drie jaar geleden weer eens een aanvaller uit zijn rug liet weglopen. Het was geen enkele trainer kwalijk genomen als hij Blind aan Willem II had verkocht, de meesten hadden het zelfs toegejuicht. De Boer deed dat niet, hij hield vertrouwen, bleef Blind opstellen, totdat het kwartje viel. Blinds verdienste, maar in de vele interviews benadrukte Daley zelf steeds opnieuw dat het De Boer was die hem het krachthonk in joeg. De Boer eiste meer van Blind.

Die soap, die wederopstanding, dat cassettebandje is sindsdien nog vele malen afgespeeld. Steeds was er kritiek, gejuich bij een wissel of gefluit bij een foute pass. Steeds opnieuw kwam er een wederopstanding, steeds opnieuw werd De Boer daarvoor bedankt. Na Blind was Christian Eriksen het nieuwste voorbeeld. Fantastisch begonnen, maar daarna volgens de gebruikelijke wetten van het talent zijn afgezakt. Ook hij kon er geen hout meer van, ook in hem hadden velen het vertrouwen wel opgegeven. Liever Theo Janssen als linkshalf en Eriksen op de bank, er was body nodig.

Toen kwam Siem de Jong, ook al zo’n talent waar je niet zo van wist wat je ermee moest. Hij scoorde in zijn eerste Klassieker meteen in De Kuip, maar hij werd de laatste jaren ook door velen afgeschilderd als het lievelingetje van De Boer. Als De Jong er dan plots een aantal weken uitlag met een blessure, schreeuwde iedereen om zijn terugkomst. Net als bij Eriksen, net als nu bij Blind, die inmiddels van Manchester United is. Simpelweg omdat deze drie geen lievelingetjes waren, maar verschrikkelijk goede voetballers die een steuntje in de rug nodig hadden. Blind was zaterdagmiddag dé uitblinker bij United tegen Everton, Eriksen was matchwinner bij Tottenham Hotspur en De Jong werd na één week bij Newcastle al benoemd tot vice-captain.

Ik durf het daarom niet meer aan om nog te twijfelen aan de keuzes van De Boer voor het juiste talent. Het spelsysteem, zijn wisselbeleid, voldoende voer voor discussie, maar kom niet aan zijn keuzes voor spelers, want uiteindelijk trek je als Ajax-fan altijd aan het kortste eind. Het is misschien wel de reden waarom ik een heilig vertrouwen heb in Andersen. Ook hij kwam snel, liet wat zien, maar werd dit seizoen nog uitgelachen na een lullige pass over de zijlijn. Net als bij zijn voorgangers nam De Boer hem bij de hand, wetende dat hij straks wordt terugbetaald.

En dus is het niet gek dat Andersen de laatste wedstrijden uit zijn schulp kruipt. Was hij normaal gesproken de minste als Ajax, zoals tegen PEC Zwolle, niet op zijn best was, daar was hij zondag juist één van de uitzonderingen. Bij hem gingen de meeste dingen wél goed, zijn dribbels op het middenveld na de rust waren af en toe van pure kwaliteit. Een nieuw project van De Boer, die er vast en zeker weer in gaat slagen om een toptalent uit een diep dal te trekken. Voor negenennegentig procent heeft Andersen het straks zelf gedaan, maar die ene is voor De Boer. Want Andersen gaat er komen, daar ben ik inmiddels wel van overtuigd. Hij had al bij RKC kunnen spelen omdat de hoop was opgegeven, maar Andersen komt er wel, omdat Frank het wil.

Door Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: B.vanderploeg@ajaxshowtime.com)