Pieter Zwart kan na de uitschakeling van Ajax tegen OGC Nice alleen maar concluderen dat de Amsterdammers nog even extreem spelen als vorig seizoen. De ploeg creëert veel met hoge pressing, maar geeft ook veel weg.

De journalist van Voetbal International is onder de indruk van hoe de goals van Ajax tot stand kwamen. 'Bij het tweede Ajax-doelpunt is de Amsterdamse pressing nog extremer. Na een afgeslagen corner bewegen vijf spelers richting de zijlijn om de bal te veroveren. Dat lukt Veltman en Amin Younes met verenigde krachten. Kluivert neemt de bal mee en vindt de vrijstaande Ziyech, die opnieuw laat zien waarom zijn vele balverlies getoleerd wordt. Met een schitterende trap vindt hij Viergever bij de tweede paal, waarna uitgerekend centrumverdediger Sánchez in de doelmond afrondt. Met een beetje fantasie zou deze treffer betiteld kunnen worden als het resultaat van modern totaalvoetbal.'

Maar er is ook een keerzijde, want Ajax slaagde er tegen Nice niet in om het verdedigend goed neer te zetten. 'In de 4-3-3 met de punt naar achteren staan in de opbouw vaak minimaal vijf spelers voor de bal. Soms komen daar ook nog de doorschuivende vleugelverdedigers bij. Bij balverlies betekent dit dat de restverdediging vaak ontbreekt. Dit heeft grote gevolgen voor met name Lasse Schöne, die als enige controleur bijzonder kwetsbaar wordt in enorm grote ruimtes. (...) Dat zijn de twee gezichten van de ploeg van Keizer: spektakelvoetbal en kamikazevoetbal gaan hand in hand. Ajax speelt als de gokker die aan de roulettetafel al zijn fichés op rood zet. Geweldig op de momenten dat het lukt, maar de gevolgen kunnen desastreus zijn als het balletje verkeerd valt. Zolang de resultaten goed zijn, zullen deze keuzes gekwalificeerd worden als dapper. Wanneer de aanvallende intenties zich niet vertalen in doelpunten, zal de term naïef steeds vaker vallen.'