Dat Donny van de Beek al op zeventienjarige leeftijd met het eerste van Ajax mee op trainingskamp zou gaan, had hij nooit verwacht. Naast Van de Beek nam Frank de Boer ook Abdelhak Nouri mee naar Qatar. Dankzij het nieuwe beleid van de jeugdopleiding in Amsterdam laten jonge talenten zich steeds sneller zien.

In het ochtendkatern van De Telegraaf vertelt Van de Beek over het trainingskamp, zijn doelen en de toekomst. 'Dat het zo snel zou gaan had ik niet verwacht', begint Van de Beek. 'Mijn doelstelling was dit seizoen een aantal keren bij Jong Ajax aan te sluiten, maar ik heb al vaak met het eerste meegetraind. En nu dus Qatar. Ik vind dat Appie en ik ons bij het eerste redelijk goed aanpassen. Het is qua tempo wennen, fysiek niet.'

De middenvelder zegt veel te danken te hebben aan het nieuwe beleid in de jeugdopleiding van Ajax. 'Er wordt nu veel meer aandacht aan het individu geschonken en daar plukken wij de vruchten van. Vroeger waren het alleen teamtrainingen. Nu hebben we vaak twee trainers op vijf man. Drie keer in de week krijgen we 's ochtends krachttraining. Dat voel je in de wedstrijden, want je wordt minder snel moe. En in de middag trainen we individueel op afronden, de crosspass naar de buitenspelers en explosiviteit. Er worden voortdurend testen en metingen gedaan, waaruit je ziet wat je goed doet en wat je echt nog moet verbeteren.'

Ook Dennis Bergkamp speelde een grote rol in zijn ontwikkeling. 'Ik kwam uit een klein dorpje, was wat rustiger en liet me een beetje afbluffen door de Amsterdammers. Dan gaf ik een bal af en zag ik hem nooit meer terug. Meneer Bergkamp sloeg een arm om mijn schouder en zei dat ik van me af moest bijten. Dat ben ik gaan doen.'

Mocht Van de Beek zaterdag tegen Schalke 04 zijn officieuze debuut maken voor Ajax, dan gaat er een droom in vervulling. 'Op vierjarige leeftijd had ik al een seizoenkaart en het was letterlijk huilen als Ajax verloor. Ik heb op zolder shirtjes liggen met handtekeningen van Wesley Sneijder en Rafael van der Vaart. Of ik als speler op ze lijk? De meeste mensen vergelijken me met Davy Klaassen. Dat is leuk, omdat we altijd als laatste twee spelers in het busje zaten en mensen dachten dat ik zijn kleine broertje was. Het is echt een compliment, maar ik denk dat ik toch vooral mijn eigen stijl heb. Ik ben meer iemand van de steekpass, maar kan ook controlerend spelen. Mijn volgende uitdaging wordt om een vaste plek in het eerste te veroveren', besluit hij.