Het is 26 augustus en de UEFA stream is aangesloten: tijd om te kijken welke zaadploegen we nu weer gaan loten. Tot mijn grote verbazing leek dit voorgevoel allerminst terecht, toen bekend werd dat Panathinaikos, Standard Luik en Celta de Vigo de tegenstanders van Ajax zouden worden. Top! Vooral van die eerste naam ging mijn voetbalhart sneller kloppen. Wat bleek: niets, maar dan ook niets van die torenhoge verwachtingen was onterecht. Panathinaikos-uit had alles.

Alles ademt Panathinaikos
De trip begon klassiek met een goedkope, veel te vroege vlucht, waarmee we toch weer een paar biertjes konden besparen. Na het inchecken in ons spotgoedkope AirBnB-appartementje midden in het centrum van Athene, kon de trip echt beginnen. Na die uitgespaarde biertjes te hebben genuttigd op een van de mooie pleinen die de stad rijk is, vertrokken we richting het stadion voor het omwisselen en de avondtraining. Het stadion, liggend middenin een woonwijk, is misschien wel het mooiste waar ik ooit geweest ben. Overal waar je loopt rondom het stadion, ademt het Panathinaikos; er is geen baksteen zonder fraaie graffiti van de vele supportersgroepen van de club. 'En wij hebben alle kleuren van de regenboog rond de Media Markt en de Decathlon', was een gedachte die ik met moeite kon onderdrukken. Maar goed, we houden het positief.

Eenmaal binnen na het omwisselen werd het alleen maar mooier. Zelfs de training, die voorafgaand aan Europese potjes meestal meer op een formaliteit lijkt, was vermakelijk om naar te kijken en je kon de spelers zowat aanraken vanaf de tribune. Over tribunes gesproken, het was meteen duidelijk waar het beruchte Gate 13 zich bevond. Een imposante verschijning, met de woonhuizen op de achtergrond. Het was meteen al duidelijk waar het geluid vandaan zou komen de dag erna.

Op de wc met Helene
Ondanks een kater hadden we ons toch nog naar het Akropolis weten te slepen, wat een fantastisch uitzicht gaf op de miljoenenstad, waar ook clubs als aartsrivaal Olympiakos en AEK zich bevinden. Na het korte culturele uitstapje en wat biertjes in het centrum wilden we eigenlijk zo snel mogelijk richting het stadion. De vriendschap die Ajax met Pana heeft, was er duidelijk merkbaar. Zonder moeite konden we ons mengen tussen al het groen en een paar spotgoedkope halve liters naar binnen werken. Al die goud-gele rakkers moeten er natuurlijk ook weer uit, en dat zorgde voor een leuke ontmoeting. Die leuke Helene van FOX Sports vergezelde me op de authentiek smerige wc naast mij, omdat de 'persruimte' gewoon dezelfde ingang had als de supportersbar. Geinig.

Dan de wedstrijd, waar we kort over kunnen zijn. Het spel was niet om over naar huis te schrijven, maar de sfeer die de Grieken vanaf de tribunes creëerden, was echt fantastisch. Op een paar kleine provocaties over en weer na de gelijkmaker van Ajax, werd er vooral gewoon keihard gezongen door Gate 13 en de rest van het stadion. Na die goal van Jaïro Riedewald kwam de sfeer er ook in het uitvak in. De zwaarbewapende ME, die overwegend voor Olympiakos was, kon je vaak op een glimlachje betrappen, zeker toen de 1-2 eindstand op het scorebord stond.

Na een uurtje in het uitvak te hebben 'vastgezeten', waren de straten rondom Apostolos Nikolaidis Stadion volledig uitgestorven en besloten we in de stad nog een paar alcoholische versnaperingen in de stad te nuttigen. Een barman die voor de aartsrivaal was, kwam zijn gemaakte belofte na en gaf ons wat rondjes om de overwinning te vieren. De volgende dag konden we de wedstrijd aan de kust van de Egeïsche zee nog even rustig nabespreken. 'Deze trip zullen we nooit vergeten.'

Jip van Raalte