Hajo de Boer schreef het boekje: 'Mijn Zoon, Ajacied.' Het idee van Michel van Egmond, bekend van de boeken Gijp en Kieft, biedt een kijkje in de wereld van een vader met een zoontje in de roemruchte jeugdopleiding van Ajax, die tijdens de Fluwelen Revolutie volop in ontwikkeling was. Ajax Showtime sprak met De Boer.

Hoe is het idee van het boek ontstaan?
'Het idee is eigenlijk van Michel van Egmond. Ik ken hem al langer. Toen ik vertelde dat mijn zoontje Felix was gevraagd om voor Ajax te komen spelen, zei hij dat het een leuk onderwerp was voor een boek. Toen Felix in de jeugdopleiding speelde heb ik er nooit over nagedacht, maar toen hij werd weggestuurd na twee seizoenen, had ik een mooi afgerond verhaal. Ik heb een paar proefhoofdstukken geschreven en Michel vond het leuk. Toen ben ik er verder meegegaan.'

Waarom vond Michel van Egmond het een interessant onderwerp?
'Het is een onderwerp waar nog nooit een boek over is gemaakt. Dat je het van binnenuit kunt bekijken met een originele blik. Het spreekt ook breed aan. Elke vader die een zoontje heeft op voetbal, die vindt het spannend als zijn zoon voor Ajax gevraagd wordt.'

Wie wil je aanspreken met het boek?
'Het is geen typisch voetbalboek. Behalve voetballers spreekt het ook meer mensen aan. In eerste instantie zullen mensen met kinderen die voetballen het interessant vinden. Daarnaast mensen die in Ajax geïnteresseerd zijn natuurlijk. Het is vrij breed, zonder een bepaalde doelgroep.'

Er zit veel inhoudelijke informatie over de opleiding van Ajax in het verhaal, heb je toestemming aan Ajax moeten vragen voor publicatie?
'Ik heb geen toestemming ervoor gevraagd. Volgens mij valt het allemaal wel mee, het is niet dat ik inhoudelijk op details inga. Ik heb wel gehoord dat er inmiddels wat mensen op De Toekomst het boek in handen hebben gekregen. Jeugdtrainers waren not amused. Het is leuk om bij Ajax te voetballen, maar het is wel bloedserieus allemaal. Er is weinig relativering en zelfspot. Dat past bij topsport, maar ik heb het idee dat ze het erg serieus nemen. Het boek is vooral om te lachen.'

Vind je dat het ontbreekt bij Ajax, plezier in de opleiding?
'Het grappige is, ze roepen altijd wel: plezier moet voorop staan. Maar plezier is nooit het einddoel. Bij een amateurclub gaat het om plezier, maar bij jongetjes van Ajax is plezier hebben een middel om een betere voetballer te worden of harder te trainen. Als je gevraagd wordt voor Ajax is dat in eerste instantie te gek en een droom voor zowel kinderen als vaders, maar vanaf het moment dat je erin zit, ben je ook weer bang dat je eruit geknikkerd wordt. Kinderen vinden het ook lastig om daarmee om te gaan. Dat kan ervoor zorgen dat je verkrampt raakt.'

Tot welk jaar is je zoontje Felix gebleven?
'Hij heeft een jaar in de F1 gezeten en ging daarna door naar de U10. Toen had je net de nieuwe manier van opleiden. 23 jongetjes die in de U10 speelden, zonder vaste teams. Ze zijn destijds ook begonnen met de Twin Games. Ze speelden in verschillende competities. Gedurende de week hoorde je in welke samenstelling je ging spelen. Het was een rommelig jaar.'

Hoe heb je de verandering in de opleiding ervaren?
'Er werd ontzettend veel geklaagd over de nieuwe manier van opleiden, de meesten vonden het niets. Het idee dat je niet meer in een vast team speelde, vond men niks. Maar als je dingen gaat veranderen, houden mensen er niet van. Men wil vastigheid. Ik vind daarentegen dat als je de concurrentie voor wil blijven, je nieuwe dingen moet proberen. Als iedereen hetzelfde doet, leg je het af. De Twin Games vond ik een goed idee, zeker voor keepers zoals Felix. Als je gewoon 7-tegen-7 speelt, heb je als keeper niets te doen bij Ajax. In de Twin Games ben je echt onderdeel van het spel.'

Naarmate de tijd vorderde, gingen de andere ouders ook inzien dat de nieuwe manier van opleiden een goede was?
'Ja. Volgens mij zijn ze ook zover gegaan dat ze tot en met de D2 alleen nog maar de Twin Games doen, geen reguliere competitie meer. Je legt daarmee de nadruk op de bal hebben in de kleine ruimte en dat is heel erg goed. Ik vond het heel jammer dat mensen die na de Fluwelen Revolutie in de opleiding kwamen, nu alweer weg zijn.'

Heeft u het vertrek van Wim Jonk en Michel Hordijk, die ook in uw boek voorkomt, meegekregen?
'Dat Hordijk wegging, was aan het begin van het seizoen dat Felix ook weg was. Wat ik grappig vond was dat Felix weer bij AFC speelde en er een toernooi was waar Ajax ook speelde. Toen was Hordijk net een week weg bij Ajax en stond hij gewoon langs de lijn naar 'zijn' jongetjes te kijken. Wat ik vooral zonde vind, is dat al die veranderingen in de jeugd geen tijd kregen. Die veranderingen zie je immers pas na een jaar of zeven. Als de spelertjes van O10 zeventien jaar zijn, dan kan je pas resultaat zien. Het mentor-idee was ook goed. Iemand die je gedurende de hele opleiding begeleidt, je daardoor leert kennen en kan verbeteren waar nodig.'

Werd er al op jonge leeftijd aan performance-training gedaan of helemaal niet?
'Ja, dat deden ze veel in de F'jes. Ik ben er nooit zelf bij geweest, bij trainingen houdt Ajax veel afstand. Ik moet afgaan op dingen die ik van Felix heb gehoord. Het waren veel trainingen zonder bal, met veel oefeningen op coördinatie en kracht. Maar nu gaat het inhoudelijk over voetbal, het boek zit veel meer in de beleving als vader. Hoe mijn zoontje onder het spelen bij Ajax was. Het is meer een persoonlijk verhaal dan een journalistiek iets.'

Wat is jouw favoriete moment uit het boek?
'Er zijn een aantal mooie momenten qua voetbal die ik heb meegemaakt. Ik beschrijf in het boek een wedstrijd op een toernooi in Portugal, genaamd Mundialito. In de halve finale verloren we heel dik van Barcelona. De dag erna hadden we een onderling wedstrijdje tegen Benfica en toen speelden ze een helft zo ongelooflijk goed. Dat was echt niet normaal. Het leek net of al die uren trainen vertaald werden op het veld. Dat ze elkaar ineens begrepen hoe het werkte. Het zijn misschien wel de mooiste 25 minuten voetbal die ik ooit gezien heb.'

Koester je de Ajax-tijd of heb je wrok?
'Ik heb totaal geen wrok. Ik vond het heel leuk en Felix ook. Ik kan mij goed herinneren dat we een soort afscheidsceremonie hadden. Daar zat ook een jongen van zestien bij. Ik denk dat Felix alles heeft meegemaakt bij Ajax wat je mee kunt maken. Spelen tegen Barca, Benfica, Tottenham, hij heeft veel geleerd. Als je als zestienjarige wordt weggestuurd is het echt zuur. Dan heb je heel je jeugd geïnvesteerd en dan haal je het (nog) niet.'

Tot slot, als je in een paar zinnen je boek moet verkopen, wat zeg je dan?
'Achter op het boek staat een tekstje wat de inhoud van het boek goed verwoordt: Hajo de Boer is zijn hele leven al Ajax-supporter. Zijn verhouding met de club verandert op het moment dat zijn zoontje wordt uitgenodigd om keeper te worden van Ajax F1. De Boer komt terecht in de coulisse van zijn favoriete club en verbaast zich in een humorvol relaas over zijn club, de voetbalwereld, zijn zoontje, maar bovenal zichzelf.'

Bestel het boek hier in de webshop van Ajax Showtime.

Door Sjors van Veen (Twitter: @SjorsvanVeen) | email: sjorsvanveen@live.nl