Het is vandaag precies zestien­ jaar geleden dat VAK410 werd opgericht. Het inmiddels opgeheven sfeervak transformeerde de ArenA van een sfeerloze betonnen bak tot een echt voetbalstadion. We vroegen een aantal 410'ers naar hun mooiste herinneringen op het vak.

15 mei 2011: Opkomst en warming-up voor Ajax-FC Twente (Bas, 24)
'15 mei was natuurlijk – en dat geldt voor waarschijnlijk elke 410'er – het absolute hoogtepunt. Voor mij dus ook. Het gekke is alleen dat mij, meer dan de wedstrijd en bijvoorbeeld de huldiging op het Museumplein, de warming-up en de opkomst van de spelers het meest zijn bijgebleven.

Het vak zat toen, een dik uur voor de wedstrijd, al helemaal volgepakt. In die tijd, voordat de enorme vlaag stadionverboden was uitgedeeld, zat het vak sowieso heerlijk vol. Je moest zorgen dat je dus goed op tijd was en dan nog stond je met belangrijke wedstrijden standaard "dubbel"; op je stoeltje dus, met iemand daar nog voor.

In 2011 was het nummer "Crazy on the Dancefloor" net aan het doorbreken als stadionhit. Nu hoor je 'm ook nog vaak en het is nog steeds een vet nummer, maar toen het nummer nog nieuw was, gaf het echt een adrenalinestoot. Toen de spelers opkwamen tegen Twente, drong het hele vak een beetje naar voren, gingen de vuisten en vlaggen de lucht in en klapte dat nummer in. Het ging helemaal los. Zoiets heb ik daarna nooit meer meegemaakt. Toen ik 's nachts na de huldiging in bed lag, was dat filmpje het eerste dat ik op zocht.'

De opkomst van de spelers bij Ajax - FC Twente op 15 mei.

30 november 2003: Vuilniszakken voor 'Bertje' (Rein, 29)
'In 2003 was de Klassieker nog de Klassieker; uitsupporters waren gewoon welkom. Ik heb geweldige herinneringen aan de editie van 2003. Onze Raffie zette Ajax op 2-0 met een heerlijke goal. In het vak ontstond een enorme euforie. Juichen bij een belangrijke goal betekende in 410 totale chaos; over elkaar heen vallen, onbekenden in de armen vliegen en soms per ongeluk een elleboog in je gezicht krijgen.

Toen iets na die goal iedereen z'n plekkie weer had gevonden, kwamen er opeens overal in het vak vuilniszakken naar boven. Bert van Marwijk, toen trainer van Feyenoord, moest het ontgelden. Het hele vak zette, samen met de F-side "Bertje, neem je rotzooi mee" in. Als je naar de overkant keek, zag je het Feyenoord-uitvak zwijgend en mokkend toekijken. Zo hoort een klassieker te zijn…'

14 maart 2010: Rauwe corteo voor PSV-Ajax (Diederik, 28)
'We zaten in 2010 nog zonder derde ster, dus de druk stond er weer lekker op voor de wedstrijd tegen PSV. Het was niet de eerste corteo ooit van 410, maar wel één die heel veel indruk op mij heeft gemaakt. Ook omdat het aan clubicoon Bobby Haarms was opgedragen. Als ik me niet vergis was het de eerste corteo waar we zo lang bleven hangen onder het viaduct voor de hoofdingang. Daar klonken het gezang, de trommels en de knallen tien keer zo hard, zo leek 't wel. Ook ontstond er een mosh-pit, zoals ik ze alleen gewend was van punkconcerten. Eigenlijk had het in z’n geheel een ouderwets punkgevoel: lekker veel chaos en schijt aan alles.

Hoewel ze veel groter zijn, kunnen de corteo's van nu naar mijn gevoel niet tippen aan die van toen. Het had echt het ouderwetse, rauwe 410-gevoel. Nu zijn ze nog steeds vet, maar het is een beetje zo'n attractie geworden waar je zelfs je zoontje mee naar toeneemt en waar de helft het spektakel bekijkt via de telefoon-schermpjes.'

De corteo voorafgaand aan Ajax - PSV

26 november 2013: Avond met twee gezichten (Don, 33)
'De thuiswedstrijd tegen Barcelona zal ik nooit meer vergeten; het was een bizarre avond met twee gezichten. Ajax speelde de sterren van de hemel en was Barcelona de baas. We stonden op 1-0 en zetten met 410 een ongelofelijke sfeer neer. Totdat we uit onze ooghoeken plots iemand in die belachelijke en gevaarlijke gracht zagen vallen. Iedereen op het vak was van slag... het zag er ontzettend slecht uit voor die jongen.

Vervolgens ontstond er een hele vreemde sfeer en wist niemand echt wat er moest gebeuren. Uiteindelijk werd er besloten om tot nader orde niet meer te zingen. Vijf minuten daarna viel de 2-0 van Danny Hoessen, vlak voor de F-side nota bene. Terwijl in 410 en op de F-side niemand juichte, zag en hoorde je de rest van het stadion – waar men minder goed door had wat er aan de hand was – losgaan. Een hele aparte, bevreemdende ervaring.

Na ongeveer een half uur werd vanaf het podium opgeroepen om, juíst voor die jongen die was gevallen, een onoverwinnelijke sfeer te creeëren. Het stond inmiddels 2-1 en Ajax zat er behoorlijk doorheen. De saamhorigheid op het vak - waarvanuit toen een fantastische sfeer ontstond - was ongekend en zal me nog lang bijblijven.'

Ajax - FC Barcelona

20 november 2010: 'Andy, laat je tattoo zien' (Erik, 30)
'De wedstrijd tegen PSV (0-0) stelde helemaal niks voor en gelukkig ben ik die al helemaal vergeten. De sfeer eromheen is me echter juist wel bijgebleven. Voor de wedstrijd was er een fantastische corteo en/of entrada. Het staat me in ieder geval bij dat het onder het viaduct bij de hoofdingang flink losging en dat ook André Ooijer, die volgens mij geschorst was voor de wedstrijd, en Andy van der Meijde er aanwezig waren.

Ook op het vak was de sfeer top. Hoogtepunt was dat Andy het vak op kwam en op het podium werd gehezen. In die periode had hij net z’n seizoen bij PSV erop zitten en was er een relletje geweest omdat er een gerucht bestond dat hij z’n Ajax-tattoo had laten verwijderen. Uiteindelijk was dus gebleken dat dat onzin was en dat de kop van Ajax gewoon nog op zijn, voor een topsporter wat te dikke, enkel prijkte. Het hele vak zong dus uit volle borst "Andy, laat je tattoo zien". Daarop worstelde Andy een beetje ongemakkelijk zijn broekspijp omhoog, toonde z’n tattoo en werd vervolgens keihard toegejuicht. Als uitsmijter zette hij ook nog even een paar nummers in... dat zijn mooie herinneringen.'

Andy van der Meijde laat zijn tattoo zien

3 april 2016: Eerbetoon aan leeftijdsgenoot Cruijff (Henk, 68)
'Misschien was ik wel de oudste 410’er die er was; ik kwam op 63-jarige leeftijd via mijn zoon op het vak terecht. Als senior heb ik altijd genoten van de tomeloze energie en enthousiasme die die jonge honden erin gooiden. Het sloeg ook heel erg over op mijzelf. Ik sprong en zong net zo hard mee als de gemiddelde 20-jarige daar. Ik heb er vijf hele mooie jaren gehad.

Mijn dierbaarste herinneringen liggen rondom het afscheid van Johan Cruijff. Johan was mijn generatie-genoot, sterker nog: we zijn in hetzelfde jaar geboren. Ik ben dus echt opgegroeid met hem. De supportersmars van Betondorp naar Bijlmer heeft een diepe indruk op me gemaakt, het was prachtig. Ook de minuut stilte in het stadion zorgde voor kippenvel. Na de aftrap zongen we met 410 minutenlang "Johan Cruijff, wie kent 'm niet…" Het sloeg over op het hele stadion. Ondertussen maakte Lasse Schöne op prachtige wijze de 1-0. Onvergetelijk.'

410 neemt afscheid van Johan Cruijff

De damesshirts van WZAWZDB zijn weer op voorraad!