Kasper Dolberg vertelt in een interview met De Telegraaf dat hij het enorm lastig heeft gehad toen hij geblesseerd (eerst aan zijn voet, daarna aan zijn buikwand) was. De Deen werd er ongelukkig van en probeerde te ontsnappen aan zijn vervelende situatie door veel van huis te zijn. Geluk bij een ongeluk: zijn vriendschap met Rasmus Kristensen groeide.

Een revaliderende Dolberg is een Dolberg met 'een heel chagrijnig gezicht'. Hij trainde iedere dag, ook al was er niemand op De Toekomst, zo vertelt hij in gesprek met de ochtendkrant. 'Het was makkelijker als ik de guys om me heen had. Dan had ik het idee dat ik onderdeel van de groep uitmaakte, kon je hier en daar een gesprekje voeren en voelde ik me niet zo alleen. Al was het ook wel moeilijk om mijn ploeggenoten te zien doen, wat ik zo graag wilde: lekker voetballen. De dagen alleen met de fysio waren saai, maar ik moest positief blijven. Hoe moeilijk dat ook was.'

Dolberg ging tijdens zijn blessure vaak zijn huis uit. 'Om er maar niet aan te hoeven denken hoe vervelend de situatie was. Dan ging ik een luchtje scheppen in de stad, lekker wandelen om dingen te zien. Een koffie drinken. Het maakte niet uit wat, als ik maar niet thuis was', zegt Dolberg, die veel optrekt met Kristensen. 'Je kunt zeggen dat hij heel belangrijk voor me is. We kenden elkaar al een beetje, voordat hij naar Ajax kwam. Onze vriendschap is groeiende. We zijn vaak samen; dat maakt het voor mij wat makkelijker als mijn familie er niet is', aldus de Deen, die vaak gaat 'chillen' met zijn teamgenoot. 'We zijn anders, maar hebben veel dezelfde interesses. Hij houdt er ook van om lekker op pad te gaan, te winkelen. Maar we kijken ook films, spelen op de PlayStation en gaan uit eten.'